پایان نامه کارشناسی ارشد ادبیات: تحلیل ادبی آثار شاخص مشارکت زنان خوزستان در دفاع مقدس (با تکیه بر:
چکیده:
در پژوهش حاضر تحلیل ساختاری و محتوایی چهار کتاب دفاع مقدس، (دا، من زنده ام، رازهای کهنه، آوای ساغر) بررسی شد. پس از تجزیه تحلیل داده‌ها، عناصر داستانی این چهار بررسی شد. کتاب «دا» و «من زنده‌ام» به جهت برخورداری از تکنیک های داستانی اثری رمان‌گونه و پرکششی را ارائه کرده‌اند هرچند کشش داستانی در کتاب «من زنده‌ام» به جهت محتوای زندگینامه خانم معصومه آباد، گیرایی بیشتری دارد. همچنین دو کتاب رازهای کهنه و آوای ساغر بررسی شدند، این دو کتاب سعی کرده‌اند از حالت رمان به کلی خارج شوند و صرفاً خاطره‌نگاری محض را ارائه داده بودند که از کشش داستانی این دو بسیار کاسته است. هرچند در کتاب رازهای کهنه، خاطره نگاری نیز از لحاظ ساختاری و زمانی بسیار ضعیف عمل کرده است. شخصیت‌پردازی زنان در دو کتاب دا و من زنده ام به جهت برخورداری از تکنیک‌های داستانی، قوی و در کتاب‌های رازهای کهنه و آوای ساغر، ضعیف و به درونیات راوی پرداخته نشده است. همچنین طبق الگوی کنشی گرماس، نقش زنان در ادبیات دفاع مقدس بررسی شد برخلاف الگوی کنشی پراپ و گرماس، نقش فرستنده (عاملی که باعث حضور زنان در جنگ باشد) وجود ندارد و حضور زنان و بویژه زنان جنوب ایران در مناطق جنگ‌زده برخاسته از فرهنگ شهادت و خودباوری است هرچند وجود نقش فرستنده در حضور مردان در جبهه تا حدی وجود دارد و این اهمیت حضور زنان در جنگ را بیشتر نشان می‌دهد.
پایان نامه کارشناسی ارشد با عنوان تحلیل ادبی آثار شاخص مشارکت زنان خوزستان در دفاع مقدس (با تکیه بر: دا، من زنده ام، رازهای کهنه و آوای ساغر) این پایان نامه مناسب برای رشته های ادبیات فارسی و زبان شناسی است. فایل به صورت ورد و قابل ویرایش می باشد . تعداد صفحات 107 صفحه.تعداد مشاهده: 16 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.docx
فرمت فایل اصلی: docx
تعداد صفحات: 107
حجم فایل:450 کیلوبایت
-
محتوای فایل دانلودی:
تحقیق رضاشاه پهلوی
نام‌ها
رضاشاه در طول زندگی خود و حتی پس از آن به دلایل مختلف به نام‌هائی چند خوانده شده است. در جوانی به نام ناحیه‌ای که از آن برخاسته بود «رضا سوادکوهی» نامیده می‌شد.[3] با ورود به نظامی‌گری به «رضاخان» و سپس، با ذکر درجه نظامی‌اش، به «رضاخان میرپنج» شناخته شد. بعد از کودتای ۱۲۹۹ و به دست‌گرفتن وزارت جنگ و فرماندهی کل قوا، او را «سردار سپه» می‌خواندند. پس از رسیدن به سلطنت و انتخاب نام خانوادگی پهلوی به «رضاشاه پهلوی» شناخته شد. در سال ۱۳۲۸ با تصویب مجلس شورای ملی به او لقب «کبیر» داده شد و از آن پس هوادارانش او را «رضاشاه کبیر» می‌خوانند.
زندگی
آغاز زندگی و جوانی
رضا در ۲۴ اسفند ۱۲۵۶ (ربیع‌الاول ۱۲۹۵ هجری قمری) در روستای آلاشت از توابع سوادکوه مازندران زاده شد. پدرش عباسعلی، سرهنگ فوج سوادکوه، و مادرش زهرا (نوش‌آفرین) که جزو مهاجرین از قفقاز بود. پس از مرگ پدرش در چهل روزگی وی، با مادرش برای پیوستن به دایی خود به تهران آمد. در این سفر رضای نوزاد به شدت بیمار شد و حتی برای یک شب اورا مرده پنداشتند.[۲] و در محله سنگلج در فقر و تهیدستی زندگی کردند
خانواده
بریگاد قزاق
در سن ۱۲ سالگی توسط ابوالحسن خان سرتیپ (صمصام) از بستگان خود وارد فوج سوادکوه (از ابواجمعی علی‌اصغرخان امین‌السلطان صدراعظم) و تابین (سرباز) شد. سال ۱۳۱۳ هجری قمری پس از قتل ناصرالدین شاه قاجار، فوج سوادکوه برای حفاظت از سفارتخانه و مراکز دولتی به تهران فراخوانده می‌شود. وی در دوران خدمت در قزاقخانه به سرعت رشد کرد و در سال ۱۳۱۸ هجری قمری، به سرگروهبانی محافظین بانک استقراضی روسیه در مشهد و پس از چندی به وکیل‌باشی گروهان شصت تیر منصوب شد. گروهان شصت‌تیری که رضاشاه آینده به فرماندهی آن رسید نخستین گروهان شصت‌تیرانداز در ایران بود که در حصر تبریز نیز در دورهٔ استبداد کوچک همراه بود. در این دوره رضا شاه به دلیل استفاده از یکی از معدود مسلسل‌های ماکسیم آن زمان، به رضا ماکسیم معروف شد.
تعداد مشاهده: 1098 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:
فرمت فایل اصلی: doc
تعداد صفحات: 18
حجم فایل:162 کیلوبایت
-
محتوای فایل دانلودی:
حاوی فایل ورد قابل ویرایش
زندگینامه ناصر خسرو
ابومعین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانی بلخی، معروف به ناصرخسرو، در سال ۳۹۴ در روستای قبادیان در بلخ (در استان بلخ در شمال افغانستان امروز) در خانواده‌ی ثروتمندی چشم به جهان گشود.
بگذشت ز هجرت پس سیصد نود و چار بنهاد مرا مادر بر مرکز اغبر
(اغبر= غبارآلود، مرکز اغبر = کره زمین)
در آن زمان پنج سال از آغاز سلطنت سلطان محمود غزنوی میگذشت. ناصرخسرو در دوران کودکی با حوادث گوناگون روبرو گشت و برای یک زندگی پرحادثه آماده شد: از جمله جنگهای طولانی سلطان محمود و خشکسالی بی سابقه در خراسان که به محصولات کشاورزان صدمات فراوان زد و نیز شیوع بیماری وبا در این خطه که جان عده ی زیادی از مردم را گرفت.
ناصرخسرو از ابتدای جوانی به تحصیل علوم متداول زمان پرداخت و قرآن را از بر کرد. در دربار پادشاهان و امیران از جمله سلطان محمود و سلطان مسعود غزنوی به عنوان مردی ادیب و فاضل به کار دبیری اشتغال ورزید و بعد از با شکست غزنویان از سلجوقیان، ناصرخسرو به مرو و به دربار سلیمان چغری بیک، برادر طغرل سلجوقی رفت و در آنجا نیز با عزت و اکرام به حرفه دبیری خود ادامه داد و به دلیل اقامت طولانی در این شهر به ناصرخسرو مروزی شهرت یافت.
وی که به دنبال سرچشمه حقیقت میگشت با پیروان ادیان مختلف از جمله مسلمانان، زرتشتیان، مسیحیان، یهودیان و مانویان به بحث و گفتگو پرداخت و از رهبران دینی آنها در مورد حقیقت هستی پرس و جو کرد. اما از آنچا که به نتیجه ای دست نیافت دچار حیرت و سرگردانی شد و برای فرار از این سرگردانی به شراب و میگساری و کامیاری های دوران جوانی روی آورد.
در سن چهل سالگی شبی در خواب دید که کسی او را میگوید «چند خواهی خوردن از این شراب که خرد از مردم زایل کند؟ اگر بهوش باشی بهتر» ناصرخسرو پاسخ داد «حکما چیزی بهتر از این نتوانستند ساخت که اندوه دنیا ببرد» مرد گفت «حکیم نتوان گفت کسی را که مردم را به بیهشی و بی خردی رهنمون باشد. چیزی باید که خرد و هوش را بیفزاید.» ناصرخسرو پرسید «من این از کجا آرم؟» گفت «عاقبت جوینده یابنده بود» و به سمت قبله اشاره کرد. ناصرخسرو در اثر این خواب دچار انقلاب فکری شد، از شراب و همه لذائذ دنیوی دست شست، شغل دیوانی را رها کرد و راه سفر حج در پیش گرفت. وی مدت هفت سال سرزمینهای گوناگون از قبیل ارمنستان، آسیای صغیر، حلب، طرابلس، شام، سوریه، فلسطین، جزیرة العرب، قیروان، تونس، و سودان را سیاحت کرد وسه یا شش سال در پایتخت فاطمیان یعنی مصر اقامت کرد و در آنجا در دوران المستنصر بالله به مذهب اسماعیلی گروید و از مصر سه بار به زیارت کعبه رفت.
تعداد مشاهده: 221 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.zip
فرمت فایل اصلی: doc
تعداد صفحات: 249
حجم فایل:115 کیلوبایت
-
محتوای فایل دانلودی: